Achillespeesontsteking
Achillespeesontsteking of Achillespeestendinopathie is een overbelastingsletsel van de Achillespees. De Achillespees is de pees die de spieren van het onderbeen verbindt met de voet ter hoogte van de aanhechting op het hielbeen. Het is één van de sterkste pezen van het lichaam.
Achillespeestendinopathie komt veel voor bij lopers die plots de intensiteit van hun sportactiviteit verhogen. Hier is er vooral sprake van ontsteking van het vlies rond de pees, de pees zelf is nog gezond.
We zien het ook bij mensen van middelbare leeftijd die sporten beoefenen zoals tennis of andere balsporten, enkel in het weekend. Hier is er echter meer sprake van slijtage van de pees zelf, die met de leeftijd kwetsbaarder wordt.
Soms kan een langdurige Achillespeesontsteking leiden tot een Achillespeesscheur.
Risicofactoren
Mannen hebben meer last van Achillespeestendinopathie dan vrouwen.
Achillespeestendinopathie komt meer voor naarmate men ouder wordt.
Bepaalde voet types zoals platvoeten of holvoeten, obesitas of verkorting van kuitspieren kunnen aanleiding geven tot Achillespeesklachten.
Versleten loopschoenen kunnen door verminderde demping ook bijdragen tot een Achillespeesontsteking.
Medicatie zoals fluoroquinolones (antibiotica), zeker gepaard gaande met cortisonetherapie, geven ook een groot risico op Achillespeesontsteking, soms zelfs met ruptuur tot gevolg.
Symptomen
Veelal geeft een Achillespeesontsteking initieel vooral pijn ter hoogte van de kuit of boven de hiel na het lopen of andere sportactiviteiten. Later kan de pijn continu aanwezig zijn. Er is ook meestal ochtend- en startpijn.
De pijn kan zich in het midden van de pees situeren of meer aan de aanhechting.
Ook kan er soms een verdikking van de pees of een opgezette slijmbeurs ter hoogte van de aanhechting op het hielbeen voelbaar zijn.
Behandeling
Hoeksteen van de behandeling is oefentherapie met het veelvuldig doen van strekoefeningen. Deze kunnen aangeleerd worden bij de kinesist maar dienen vooral door u zelf zelf heel vaak gedaan te worden.
Soms kan een kuur met ontstekingsremmers voorgeschreven worden.
Steunzolen kunnen ook nuttig zijn om de voetboog te ondersteunen en om voor wat meer demping te zorgen.
Shockwave therapie en inspuiting met bloedplaatjes kunnen ook helpen.
Heelkunde kan overwogen worden bij onvoldoende beterschap na langdurig conservatieve therapie. Afhankelijk van de ernst zal hierna een bepaalde periode gipsimmobilisatie nodig zijn.