Valgusstressoverload
Dit elleboogprobleem zien we voornamelijk bij werp- en racketsporten.
Door een onderliggend falen van de binnenste gewrichtsband van de elleboog is er bij buitenwaarts gerichte kracht op de onderarm, tijdens voornamelijk de werpbeweging, een openen van het ellebooggewricht aan de binnenzijde en een samenknijpen aan de buitenzijde van de elleboog. Als dit optreedt in een gestrekte elleboog (zoals tijdens het einde van de werpbeweging) dan loopt de tip van de elleboog niet meer mooi op haar pad en botst deze tegen de binnenste pijler van de elleboog aan. Als dit bij sporters zeer herhaaldelijk gebeurt leidt dit tot kraakbeenletsels en slijtage waardoor er zgn. papegaaienbekken (osetofyten) ontstaan die bij nieuwe tra uma/werpbewegingen kunnen afbreken en zgn. gewrichtsmuizen (losse stukjes die rondzwerven in een gewricht) vormen. Deze op zich kunnen nog meer kraakbeenletsels in het gewricht veroorzaken enz.
Symptomen
Klinisch zit de pijn niet zozeer op de tip van de elleboog, maar eerder aan de mediale (ulnaire) zijde van de olecranon fossa. De pijn kan worden uitglokt door het uitoefenen van valgusstress.
Behandeling
De behandeling is zo lang mogelijk conservatief, namelijk rust, gips, cortisone infiltraties ...
Een operatie is complex en mag zeker niet bestaan uit het verwijderen van de osteofyten alleen, omdat dit vaak de pathologie nog doet toenemen. Een herstel van het ulnaire collaterale ligament moet overwogen worden.
Het onderliggende schema probeert de invloed van de verschillende factoren in het ontstaansmechanisme uit te leggen:
