Tenniselleboog

Wat is het?

Het gaat in feite om een ontsteking van de gemeenschappelijke peesaanhechting van de spieren die zorgen voor het strekken van de pols en de vingers. Deze ontsteking geeft pijn. Bij aanhouden van deze ontsteking kan de pees intern geleidelijk aan beschadigd geraken. 

Meest frequent is een overbelasting de oorzaak, maar kan ook spontaan opkomen. "Risico"-activiteiten zijn deze handelingen waarbij er eenzelfde beweging steeds herhaald wordt of waarbij deze spieren erg belast worden. Tennissen, poetsen, schilderen, ramen wassen, schroeven indraaien, … zijn enkele van de vele activiteiten die aanleiding kunnen geven tot deze ontsteking.

Klinisch

Anamnese  

• pijn over de buitenzijde van de elleboog. 
• Vaak kan de pijn worden uitgelokt door specifieke handelingen zoals het bij het duwen op een deurklink, het uitgieten van een thermos met gestrekte arm, het opheffen van de pols, …
• Soms kan er een strektekort ontstaan

Lichamelijk onderzoek

Bij lichamelijk onderzoek vinden we vaak:

• Drukpijn juist aan de buitenzijde van de elleboog
• Positieve uitlokkingstesten: 
  • Strekken van de pols tegen weerstand: typisch meest gevoelig met gestrekte elleboog en minder met geplooide arm (foto 1)
  • stretching van de polsstrekkers (foto 2)
  • Strekken van de derde vinger tegen weerstand (foto 3)
  • Supinatie (naar boven draaien van de handpalm) tegen weerstand met gebogen elleboog (foto 4)

Diagnose

Meestal is dit een klinische diagnose, te maken na een gesprek met de patient en een gericht klinisch onderzoek. Om de diagnose te bevestigen, voeren we steeds een radiografie en echografie van de elleboog uit. Hiermee willen we vooreerst nagaan in welke toestand de gemeenschappelijke strekpees zich bevindt. Er dient ook steeds rekening gehouden te worden met andere oorzaken voor laterale elleboogpijn. Zoals:

• Compressie van de nervus interosseus posterior (PIN-syndroom)
• Probleem van het ellebooggewricht, zoals plica frictie, gewrichtsontsteking of gewrichtsslijtage.
• Uitstralingspijn vanuit de nek

Behandeling

Niet-operatieve behandeling

Heel vaak geneest een tenniselleboog vanzelf, maar kan evenwel meerdere maanden duren. Met de juiste ondersteuning, kunnen we de hersteltijd inkorten. Er bestaan meerdere behandelingsmogelijkheden, waarbij we toch tot een succesratio komen van 70%. 

• Aangezien het probleem in de meeste gevallen wordt veroorzaakt door overbelasting, is het aangewezen om de uitlokkende factor ter vermijden. Dit in combinatie met relatieve rust. 
• Lokaal ijsapplicaties en eventueel ontstekings werende medicatie
• Kinesitherapie is eveneens een goede hulp. Hierbij het doel de irritatie van de pees te verminderen, de spieren afdoende te ontspannen, stretching om de tractiespanning te verminderen, nadien ook excentrische tonificaties om de spiergroep terug op te trainen. Naast de ondersteuning dmv kinesist, is het al even belangrijk om deze oefeningen dagelijks te onderhouden.
• Soms kan ook een bandje net onder de elleboog helpen: “counterforce brace”. Door het gebruik hiervan kan de tractie op de aanhechtingsplaats verminderd worden. 
• Indien het gaat om een hardnekkige ontsteking kunnen uiteindelijk een cortisone-injectie overwogen worden.
•  In sommige omstandigheden kan ESWT (=electrical shock wave therapy) overwogen worden.

Bij het falen van deze maatregelen, behoort een operatie tot de volgende opties

Operatieve behandeling

Bij het deel van de patiënten dat niet pijnvrij is met conservatieve therapie, stelt zich een operatieve indicatie. Hierbij maken we de aanhechting van de spiergroep op de buitenzijde van elleboog deels los en verwijderen we het ontstoken (pathologische = zieke)  weefsel. Zo stoppen we de irritatie. 

Het postoperatieve verloop is doorgaans zeer gunstig met volledig opklaren van de klachten. De slaagkans hiervoor is gunstig tot +/- 80%.

Complicaties:

Zoals bij elke ingreep zijn er de risico’s op infectie en nabloeding.

Meer specifiek voor deze ingreep zijn:

• De grijp- en polskracht zullen gedurende de eerste maanden afgenomen zijn, dit herstelt zich echter progressief.
• Elke elleboog operatie kan mogelijks een tijdelijke verstijving veroorzaken.
• Slechts zelden (<1%) hebben we hier te maken met zenuwletsels, ligamentletsels, …

Bij ontslag

Gezien een dag hospitalisatie is voorzien, kan u het ziekenhuis enkele uren na de ingreep reeds verlaten. Alle benodigde documenten worden met u meegegeven, waaronder ontslagbrief voor de huisarts, voorschriften en nota’s voor tijdelijke werkstop. 

Raadpleeg ook onze patiëntenfolder “tenniselleboog”.

Na de ingreep krijgt u een immobilisatieverband voor 10 dagen tot 2 weken. Indien het gipsverband begint te knellen kan de zwachtel rond het gips en de watten geopend worden. Wij adviseren een eenmalige controle bij uw huisarts om een wondnazicht te laten doen. Bij problemen, graag de adviezen van de huisarts hiervoor op te volgen, indien gunstig, het immobilisatieverband opnieuw aan te brengen en dicht te laten tot de eerste controle raadpleging. 

Belangrijk voor U is: regelmatig met de vingers en schouder bewegen (bloeddoorstroming bevorderen). Er zal voor U een controleafspraak na 10-14 dagen worden geregeld bij de chirurg.

Herstel

Tijdens de controleraadpleging (na 10-14 dagen) worden het gips en de hechtingen verwijderd. Hierna mag U meteen starten met het oefenen van de beweeglijkheid van de elleboog, dwz het strekken en plooien en de draaibewegingen. De kracht kan U oefenen door het knijpen in een spons of stressbal. Meestal is 3-4 weken na de operatie het normale dagelijks gebruik van de arm weer mogelijk, maar moet U er rekening mee houden dat de kracht nog beperkt is. Geforceerde bewegingen moeten in het begin zeker nog vermeden worden. Het kan tot 6-8 weken duren vooraleer U uw elleboog volledig kunt strekken, het verdwijnen van de pijn/gevoeligheid kan tot 2 à 3 maanden duren.